İstatistiklere baktığımız zaman 2000-2018 yılları arasında Indiana Pacers takımından 5 isim En Çok Gelişme Gösteren Oyuncu (Most Improved Player) ödülünü kazandı. Bu ödülü kazanan oyuncuları ve takımın etkisini inceleyeceğim.
JALEN ROSE (1999-00)
1998-99 sezonunda NBA’de 4 aylık bir lokavt (oyuncu grevi) uygulanmıştı. Indiana Pacers sezonu 33-17 derecesi ile Doğu Konferansı ikincisi olarak tamamladı. Jalen Rose ise gayet hatırı sayılır bir yan parçaydı. Rose oynanan 50 maçın 49’unda forma giydi ve 1 maçta ilk 5 başladı. Koç Larry Bird önderliğindeki takım Doğu Konferansı Finallerinde New York Knicks’e 4-2 yenilerek sezonu kapatmış oldu.
1999-00 sezonu başlarken iddiasını koruyan Pacers’da Koç Bird önemli rotasyon değişikliklerine gitmişti. Jalen Rose muazzam süreler bulmaya başlamış ve adını nihai olarak ilk 5 tahtasına yazdırmayı başarmıştı. Normal sezonda sadece 2 maç kaçıran Jalen, 80 maçta hepsi ilk 5 olmak üzere forma giydi. Indiana temsilcisi bu sezonu daha iyi geçirerek Konferans şampiyonu olmuş ve NBA Finallerine kadar yükselmişti. Finallerde Kobe ve Shaq’lı Los Angeles Lakers’a 4-2 kaybettiler ve sezonu ikinci olarak noktaladılar.
İki sezon arasındaki farklar hem takım hem de Jalen Rose özelinde gayet ilerleme kaydetmiş biçimde. Takımın daha iyi oynayışı şüphesiz Rose’a da büyük katkı yapmış olacak ki parkede Larry Bird’in, Reggie Miller’dan sonra en güvendiği isim haline gelmişti. Ödülü getiren istatistiklerle noktalayalım:
1998-99:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 50, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 1
MAÇ BAŞI DAKİKA: 25.3, MAÇ BAŞI SAYI: 11.1 MAÇ BAŞI ASİST: 1.9 MAÇ BAŞI RİBANUD: 3.1
(ÖDÜL) 1999-00:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 80, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 80
MAÇ BAŞI DAKİKA: 37.2, MAÇ BAŞI SAYI: 18.2, MAÇ BAŞI ASİST: 4, MAÇ BAŞI RİBANUD: 4.8
JERMAINE O’NEAL (2001-02)
2000-01 sezonunda Pacers’a katılan O’Neal kariyerinin dönüm noktasını yaşadı fakat Pacers için işler önceki sezonlar gibi iyi olmayacaktı. Larry Bird ile yolları ayırdılar ve takımın başına Isiah Thomas getirildi. Önceki sezon NBA Finali oynayan takımdan eser yok gibiydi. Normal sezonu 41-41 ile bitirdiler ve Doğu Konferansının son sırasından play-off bileti aldılar. İlk turda Philadelphia 76’ers’a elenerek saf dışı kaldılar. O’Neal için dönüm noktası dememin sebebi buraya gelmeden önceki takımlarında hep benchten gelmesi ve düzenli süre almamasından kaynaklıydı. Indiana’daki ilk sezonunda 81 maçta görev aldı ve bu maçların 80’inde ilk 5 başladı. Geçmişe bakıldığı zaman çok da iyi istatistikler yakalamıştı. Takım eskisi gibi değildi ama Jermaine form yakalamış ve potansiyelini gösteriyordu.
2001-02 sezonunda ise Pacers yine parlak bir görüntü çizemedi. Takım geçen sezondan farklı olarak üstüne sadece bir galibiyet koyabildi ve 42-40’lık derece ile yine son sıradan play-off bileti aldılar. İlk turda bu sefer de New Jersey Nets’e 3-2 yenilerek elendiler.
Indiana iyi olmasa da Jermaine O’Neal gelişimini devam ettirdi ve en öne çıkan isim oldu. Bu sezon her ne kadar 10 maç kaçırmış olsa da oynadığı 72 maçında tamamında ilk 5 başladı. En Çok Gelişme Gösteren Oyuncu ödülünü kucaklayan O’Neal aynı zamanda All-Star seçilmişti ve takımda bunu başaran tek isim oldu. Bahsettiğimiz sezonlarda takımın aksine bireysel biçimde öne çıkarak ödülün sahibi olduğunu anlıyoruz. Ödülü getiren istatistikler ile noktalayalım:
2000-01:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 81, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 80
MAÇ BAŞI DAKİKA: 32.6, MAÇ BAŞI SAYI: 12.9, MAÇ BAŞI ASİST: 1.2, MAÇ BAŞI RİBANUD: 9.8
(ÖDÜL) 2001-02:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 72, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 72
MAÇ BAŞI DAKİKA: 37.6, MAÇ BAŞI SAYI: 19, MAÇ BAŞI ASİST: 1.6, MAÇ BAŞI RİBANUD: 10.5
DANNY GRANGER (2008-09)
Öncelikle şunu belirtmeliyim ki Granger’ın da durumu takımla paralel bir ilerleme değil. 2007-08 sezonunda kadroda Jermaine O’Neal dışında yıldız bulunmuyordu ve sezonun çok büyük bölümünü kaçırmıştı. Pacers sezonu 36-46 ile bitirmiş ve 9. sırada play-off’u garantileyememişti. Mike Dunleavy ve Granger dışında takımı taşıyabilen oyuncu yoktu ve sezon başarısızlıkla sonuçlanmıştı.
2008-09 sezonuna girilirken 3 oyuncu ve Roy Hibbert’ın hakları karşılığında O’Neal Toronto’ya takas edildi. Dunleavy de kadrodan kesilince Granger tamamen tek kaldı ve tüm sorumluluğu üstlendi. Hatta kendisinin de ufak sakatlıklardan kaçırdığı maçlar oldu fakat zaten çok da iyi gitmeyen Pacers için çok bir şey farketmemişti. Geçen sezonki istatistikler tekrar etti; 36-46 ve 9. sıra. Danny bu sezon kariyerinde ilk ve son kez All-Star seçildi ve En Çok Gelişme Gösteren Oyuncu ödülünü kaptı.
2007-08:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 80, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 80
MAÇ BAŞI DAKİKA: 36, MAÇ BAŞI SAYI: 19.6, MAÇ BAŞI ASİST: 2.1, MAÇ BAŞI RİBANUD: 6.1
(ÖDÜL) 2008-09:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 67, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 66
MAÇ BAŞI DAKİKA: 36.2, MAÇ BAŞI SAYI: 25.8, MAÇ BAŞI ASİST: 2.7, MAÇ BAŞI RİBANUD: 5.1
PAUL GEORGE (2012-13)
2011-12 sezonunda Danny Granger, ilk kez olma heyecanını yaşayan Roy Hibbert ve henüz ligde ikinci yılını geçiren Paul George ile Pacers mütevazı kadrosuna rağmen Doğu Konferansını 3. sırada bitirip play-off bileti aldılar. İlk turda Orlando Magic’i 4-1 ile geçip yarı finalde LeBron, Wade ve Bosh’lu Heat’e 4-2 mağlup olup elendiler. Takımın başında da önceki asistan koç olan ve Los Angeles Lakers’ın şu anki koçu Frank Vogel vardı. Oturmaya başlayan ve potansiyelli bir takımdılar ve işler önümüzdeki senelerde daha iyi olacak gibi gözüküyordu.
2012-13 sezonuna geldiğimizde ilk iki senesinde as mevkiisi dışında görev alan Paul George, kendi mevkiisine çekilmişti. Sakatlanıp sezon boyunca yalnızca 5 maçta forma giyebilen Danny Granger yokluğu çok da sıkıntı yaratmamıştı. George tam katkı verirken Roy Hibbert da çok önemli bir rol oynuyordu. David West, Lance Stephenson ve George Hill gibi parçalar da muazzam katkı veriyordu. Indiana geçen sezonki derecesini biraz daha geliştirip, sezonu 49-32 ile bitirdi ve yine Konferans üçüncüsü olup play-off’lara kaldılar.
İlk turda Hawks’ı, yarı finalde ise Knicks’i 4-2’lik skorlarla geçen Pacers, Konferans finalinde ise yine Heat’e elendiler. Indiana güzel bir sezon geçirmişti ve Paul George üstüne koyarak epey gelişim sağlamıştı. Kısacası PG’nin gelişiminde takımın etkisi büyük oldu ve kendisi o yıl ilk defa All-Star seçildi, ödülü de kucakladı.
2011-12:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 66, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 66
MAÇ BAŞI DAKİKA: 29.7, MAÇ BAŞI SAYI: 12.1, MAÇ BAŞI ASİST: 2.4, MAÇ BAŞI RİBANUD: 5.6
(ÖDÜL) 2012-13:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 79, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 79
MAÇ BAŞI DAKİKA: 37.6, MAÇ BAŞI SAYI: 17.4, MAÇ BAŞI ASİST: 4.1, MAÇ BAŞI RİBANUD: 7.6
VICTOR OLADIPO (2017-18)
Victor her zaman gelişime açık yerini sağlam tutmuş bir oyuncu oldu, Orlando’da da öyleydi. Yetenekli olduğunu bildiğimiz ve bilinçli bir isim. Oladipo’nun 2016-17 sezonu Oklahoma City’de geçti . Westbrook ile güzel bir uyum içerisinde, yeri sağlam bir ilk 5 oyuncusuydu ve takımına gereken katkıları da yaptı. Thunder 47-35 ile Batı Konferansını 6. bitirdi ve play-off ilk turunda Rockets ile karşılaştı. 4-1’lik yenilgi ile erkenden veda ettiler.
Oladipo 2017 yaz döneminde Paul George karşılığında, Sabonis ile Pacers’a takas edildi. Indiana’da PG’nin gidişi ile birlikte net bir yıldız kalmamıştı. Öne çıkan isimler başta Oladipo olmak üzere, Sabonis, Myles Turner ve Bojan Bogdanovic gibi oyuncular oldu. Oladipo genç yaşına rağmen gereken sorumluluğu almış ve takımın yıldız ismi olmuştu ve Indiana da güzel bir takım olmayı başararak ortalama bir sezon geçirdi. Pacers sezonu 48-34 ile bitirdi ve 5. sıradan play-off bileti aldı. Kıran kırana geçen seride Cleveland’a 4-3 yenildiler. Gayet dirayetli ve güzel oyunlar ortaya koymuşlardı, belki o takım CAVS olmasa yarı finallere geçebilirlerdi.
Oladipo zirvesini dizginleri tamamen kendi eline aldığı Pacers’da yaşadı. Kendisi yeni iyileşen sakatlığına kadar işine gayet de iyi yapıyordu. Önünde uzun bir kariyer var ve gelişmeye devam eden Indiana temcilsinin temel yapı taşlarından birisi olarak kalacaktır. Kendisi Pacers’daki ilk senesinde yani ödülü kazandığı senede ilk kez All-Star olma sevincini yaşadı.
2016-17:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 67, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 67
MAÇ BAŞI DAKİKA: 33.2, MAÇ BAŞI SAYI: 15.9, MAÇ BAŞI ASİST: 2.6, MAÇ BAŞI RİBANUD: 4.3
(ÖDÜL) 2017-18:
OYNADIĞI MAÇ SAYISI: 75, İLK 5 ÇIKTIĞI MAÇ SAYISI: 75
MAÇ BAŞI DAKİKA: 34, MAÇ BAŞI SAYI: 23.1, MAÇ BAŞI ASİST: 4.3, MAÇ BAŞI RİBANUD: 5.2