LEBRON JAMES – ANTHONY DAVIS
2019-20 sezonunun başlangıcından önce, çoğu kişi LeBron James ve Anthony Davis’in birleşmesinin yüksek standartlara sahip olduğunu ve ikisinin de muhtemelen kariyerleri boyunca en iyi takım arkadaşı olacaklarını düşünüyordu. Ama insanlar bu ikilinin ilk yıllarında nasıl bu kadar uyumlu olacaklarını düşünemiyorlardı. Sadece Pick and Role kimyaları rakipleri çok korkutuyordu.
Rakipler parkeye ayak bastıklarında Lebron’u mu yoksa Davis’i mi durduracaklarına karar vermek zorundalar. Eğer tüm kaynaklarını Lebron’un tüm gücüyle içeri girmesini engellemeye kullanırlarsa, 3 sayı çizgisinin gerisinde bomboş bekleyen bir Anthony Davis olacak. Eğer Anthony Davis’e pota altında ikili sıkıştırma getirirlerse, Lebron içeri girerek smaç yapabilir ya da kanatlarda duran Danny Green veya KCP’ye pas verilebilir. Tam da bu yüzden Lebron ve Davis’i savunmanın doğru bir yolu yok çünkü her türlü yanan siz oluyorsunuz.
Bu ikili her maçta ortalama 60.4 sayı üretirken aynı anda parkedeyken rakiplerine 100 pozisyon da ortalama 10.7 sayı fark atıyorlar. Lebron James diğer sezonlara kıyasla, bu sezon daha çok takımın orkestra şefi rolüne bürünmüş durumda, bunu da maç başına yaptığı 10.6 asistten anlayabiliriz. Ayrıca takımda Anthony Davis’e yaptığı 169 asistle bu alanda da lider, Davis’e en çok asist yapan 2. Oyuncu 73 asistle KCP.
Lebron ve Davis ilk sezonlarını düşünüldüğü gibi harika geçirdiler. Uyumlarının iyi olduğunu sadece hücumdan değil savunmadan da anlayabiliriz. 2 oyuncu da ligin en iyi 15 savunmacısı arasında.
JAMES HARDEN – RUSSEL WESTBROOK
Houston Rockets için 6 Şubat’da yapılan Clint Capela takası merakla bekleniyordu, özellikle Harden ve Westbrook açısından. Takastan önce Westbrook’un zorla Rockets’ın 3 sayı ağırlıklı oyununa uyum sağlaması bekleniyordu. Ama Westbrook beklenen verimi vermeyip %25.4 ile üçlük atmıştı. Fakat Westbrook atletizmi ile boyalı alana girmesiyle var olan bir oyuncuydu. Zaman geçtikçe Capela’nın Westbrook’un bölgesini ihlal ettiği görüldü ve sezonun ilk yarısında Harden’ın 40 sayılar atarak kazandırdığı maçları izledik.
Houston’a Harden’ın şut attığı, Westbrook’un ise atletik özelliklerini gösterebildiği bir ortama ihtiyaçları vardı. 6 Şubat’da takıma 3&D tarzı bir oyuncu olan Robert Covington katıldı. Böylece Westbrook’a istediği alan verildi ve uzun savunmasını da değişmeli olarak yaptılar. Bu kararla birlikte Rockets hücumları için artık 2. Seçenek oluşturulmuştu. Bu takasla beraber Harden’ın rakamları düşse de hâlâ ligin tepesinde bulunuyor.
Takasdan hemen sonraki maç aslında bu durumu özetleyen harika bir örnek. Houston Rockets, Lakers’a karşı 2 metrenin üstünde oyuncusu olmadan sahaya çıktı ve maçı kazandı. Westbrook %60 saha içi isabet yüzdesi ile 41 verimlilik puanı toplayarak galibiyetin mimarı olmuştu ve bunu maç içinde sadece 2 üçlük deneyerek yaptı. Harden ise o maçta sadece 14 sayı atmıştı. Artık Houston Rockets için galibiyetin tek şartı Harden’ın 40 sayı ve üstü atması değildi.
İkilinin uyumu verimli gözükmüyordu fakat Lakers maçından 5 gün sonra Harden ve Westbrook toplamda 78 sayı atarak Boston Celtics’i yenmişti. Açık saha da Harden’ın Westbrook’a olan asistleri oyunun ana parçalarından biriydi.
KAWHI LEONARD – PAUL GEORGE
Bu ikiliyi değerlendirmek tam verimli olmayacaktır çünkü birlikte sadece 32 maça çıktılar. Fakat birlikte oynadıkları 32 maç bile Clippers’ı Batı Konferansı’nda üst sıralara çıkarmaya yetti.
Clippers’ın oyun sistemi izolasyon üzerineydi. Bu tabiki kötü bir şey değildi ve ligde ofansif reytingde(112.9) 3. Sırada yer alıyorlar. Fakat ona rağmen maç başına asist de(23.8) 20. ve maç başına pas da(271.3) 26. Sıradaydılar. Clippers’ın hücumları genel olarak Kawhi ya da George’dan biri pick and roll oynar, sonrasında ise ya şut atar ya da penetre eder. İkili bunu oldukça efektif kullanıyor. Zaten ikiside pick and roll’den en çok sayı çıkartan 30 oyuncudan biri. Fakat bu olay oyuncu hareketliliğini ve paslaşmayı azaltıyor.
Saha da birlikte olduklarında en sert ikililerden olduklarını kimse yadırgamaz. George ve Kawhi aynı anda parkede olduklarında rakiplerine 100 pozisyonda 11.2 sayı fark atıyorlar. Aslında ikisinin defansif gücü bu takımın en önemli özelliği, bunu 103.5 olan defansif reytinglerine bakarak anlayabiliriz. Kawhi ve George harika ikili fakat daha da iyi olmak istiyorlarsa hücumda daha akıcı olmalılar.
LUKA DONCIC – KRISTAPS PORZINGIS
Listenin en genç ikilisi olarak bunu uzun yıllar sürdürebilirler. Bu sezon Porzingis için kesinlikle öğrenme sezonu oldu. Sadece uzun süren sakatlığından geri dönmeyi değil, aynı zaman da takımın tek hücum kaynağı olmadığının da farkına vardı. Bu ikilinin sezon boyunca, özellikle sezonun askıya alınmasından önceki son ayda ne olabileceğine dair bir olumlu izlenimler vardı. Mavericks Porzingis’i Ocak ayı sonlarında 5 numara pozisyonuna kaydırdığında, sadece oyununun kilidini açmakla kalmadı, aynı zamanda Doncic ile kimyasını olumlu yönde etkiledi.
Porzingis Aralık ayında 3 sayı çizgisinin dışındayken, Doncic maç başına 29.4 sayı, 10.4 ribaunt ve 8.9 asist ortalamalarını tutturmuştu. Porzingis’in sayıları, Doncic’in Şubat ayı başında yedi maçı kaçırdığı zaman da benzer şekilde fırladı (28.8 sayı ve 10 ribaunt). Bununla birlikte, Porzingis, Dwight Powell’ın Aşil tendonunun yırtılmasından sonra ilk beşin 5 numarası rolüne girmesi gerektiğinde, o ve Doncic yükselişe geçti.
Dallas Porzingis’i, Powell olmadan Doncic ile pick-roll oyununda kullanmaya başladı ve Porzingis bir jumper veya 3 sayı tehdidi için kullanabileceği veya devrilip smaç yapması inanılmaz derecede etkili oldu. Dallas zaten bu sezon NBA’de en etkili ofansif reytinge sahip takım (115.8) ve pandemiden önce Doncic ve Porzingis sezon başına göre daha akıcı oynuyorlardı. Sonunda her iki yıldız da aynı sayfada olduğunda, bu dinamik ikilinin ikinci ve üçüncü yıllarında rahatsız edici oyunlarının nasıl göründüğünü görmek ilginç olacak.
JASON TATUM – KEMBA WALKER
İkili birlikte parkede olduklarında, rakiplerine her 100 pozisyonda 11,6 sayı fark attılar ve ligde tüm ikililer arasında yedinci sırada yer alan 116.8’lik bir ofansif reyting derecesine sahipler (en az 1000 dakika). Kyrie Irving’in yerine Walker’ı getirmek Boston’un hücumu için harikalar yarattı, ancak bu takımı en çok etkilediği yer basketbol istatistiklerinde ölçülemeyen alanlarda.
Irving, takım arkadaşlarına karşı çok daha eleştirel ve deneyim eksikliğinden dolayı genç oyuncuları suçlamada hızlı davranırken Walker, suçu yenilgiyle paylaşır ve Tatum gibi takım arkadaşlarını kazanır. Irving’i Walker ile değiştirdikten sonra, Tatum’un maç içinde topla buluşması geçen sezondan (45.3) bu sezona (68.5) neredeyse iki katına çıktı ve ona hücumda bir başlatıcı olarak daha fazla özgürlük verildi. Walker’ın atış ve sayıları düşmüş olabilir, ancak soyunma odası perspektifinden etkisi, Celtics için büyük bir faktör olmuştur.
Walker’ın liderliği, Tatum’un All-Star yükselişi ile birleştiğinde Boston’u hücumda ilk beşe girdi (112.3). LeBron ve Davis veya Doncic ve Porzingis gibi bir pick-pop oyunu olmasa da, bu ikili çok iyi bir süreç geçirdi çünkü Walker, Irving’in aksine Tatum’a yetenekleri sergilemesi için imkan. Bu ikilinin gelişmeye devam ettiği bir alan varsa, Kemba Walker’ın topsuz oyundaki üretkenliği.
Charlotte’dayken topla buluşması ve topu elinde tuttuğu süre ile ligde sürekli ilk 5 de yer alıyordu. Şimdi, Tatum, Jaylen Brown, Marcus Smart ve hatta Gordon Hayward gibi topla daha çok oynayan oyuncularla birlikte oynayınca haliyle bu süreler düştü. Ama buna kolaylıkla uyum sağlaması Boston’u tekrar eski günlerine döndürmesinde yardımcı oldu.