2010 Dünya Basketbol Şampiyonası’nda Türkiye ile gümüş madalya kazanan tecrübeli koç Bogdan Tanjevic, FIBA ile Euroleague arasındaki çatışmayla ilgili açıklamalarda bulundu.
1979 yılında KK Bosna takımını Euroleague şampiyonluğuna ulaştıran Karadağlı Teknik adam, Euroleague’in maç sayılarını azaltması ve Dünya Kupası Elemeleri için yer açması gerektiğini savundu.
İtalyan Milli Takımlarının Genel Teknik Direktörlüğü görevini aktif olarak devam ettiren Bogdan Tanjevic’in çarpıcı açıklamaları şu şekilde:
” Euroleague gibi tek bir sistemde kapalı bir gruba sahip olmak çok saçma. Bir sözleşme nedeniyle bir yarışmada olmak da saçma. Kapalı ligler ulusal ligleri öldürüyor. Buna örnek, İtalya’da şampiyon olmasına rağmen bu tür bir turnuvada yer bulamayan Venezia’dır.
FIBA ve Euroleague arasında bir uzlaşma olmasını ve FIBA 2019 Dünya Kupası Elemeleri pencerelerini normal şekilde oynamayı isterdim. Ayrıca Euroleague’in her yıl fazladan 28 maç çıkarmasını istemezdim. Orada alınan sonuçları görüyoruz, bir sürü sürpriz çıkıyor. Olympiakos, büyük takım, evinde 35 puanla kaybediyor, sonra deplasmana gidiyor ve 30 farkla kazanıyor. Avrupa’daki tüm seyahat problemleri ile birlikte antrenman yapmadan üç farklı ligde veya turnuvada yer almak çok zor. Maçların sayısını azaltmalı ve Dünya Kupası Elemeleri pencereleri için yer açmalılar.
Milli takımın başarısı, herhangi bir kulübün aldığı başarıdan çok daha fazlası anlamına gelir. Bir dünya şampiyonluk unvanında, yıkılamayacak bir devrim oluşturuyoruz. Bu başarıyı yok etmeye çalışan yeni ülkeler, ekonomik durumları ne olursa olsun, yok edemezler.
Bizim yabancı oyuncularla ilgili kısıtlamalarımız yok, isterseniz 12 tane de olabilir. Ve bu her şeyi mahvediyor. Sonuçlar yabancı oyuncu sayısından dolayı çok kötü. Eskiden FIBA rejiminde Avrupa’daki her ülkede iki yabancı oyuncuya izin veriliyordu. Şampiyonlar Kupası, Kupa Galipleri Kupası ve Koraç Kupası gibi uluslararası şampiyonalarda İtalyan kulüplerinin galibiyet sayısı toplandığında İtalyan Ligi Avrupa’da en güçlü ve en saygın ulusal ligdi. Bugün, bu rejimle, hiçbir yerde değiller. Ulusal ligleri Avrupa’da altıncı sırada ve kulüpleri uluslararası yarışmalarda yer alamıyor. Bugün Avrupa kulüplerinden herhangi birini başarıya taşıyan İtalyan oyuncu yok. Kulübün müsabakalarında kenarda oturuyorlar ve milli takımlarında da lider olmaları bekleniyor. İtalya Milli Takımı’nda yer alan beş aday oyuncunun Euroleague’de toplamda oynadığı 13 dakikası bile yok. Ulusal ligde belki biraz daha fazla oynuyorlar. Bu, doğrudan oyuncuların gelişmesine karşı bir düzen ve oyuncuları bitiriyor. Bu yüzden antrenörler çalışmak zorunda. Çünkü, oyuncunun 5 saat boyunca antrenman yapmasını istiyorsanız, bir gün büyük bir müsabakada oynayacağını görmek için bir umudu olmalı. Kendilerini geliştirme ya da müsabakanın önemli anlarında oynama şansı bulamadıklarında bunu nasıl yapacaksınız? Bu şans, 28 yaşında değil, 18-19’lu yaşlarda gelmek zorundadır.”
