Bugüne kadar bir çok yazı yazdım ama elim bir türlü gitmedi bu yazıyı yazmaya çünkü biliyorum yazdıklarım hiçbir zaman yetmeyecek içimdekileri anlatmaya. Fakat beni bu sporun ötesine götüren, karakterimin oturmaya başladığı o zorlu dönemeçlerde doğru yolu gösteren, bana “saygı” kelimesini öğreten o Adam’ı yaşatmak ve onun bayrağını daha da ileriye taşıyabilmek adına bunu yapmam gerek diye düşündüm. Bu ona saygı duruşumdur…
Basketbol’u neden seviyoruz? Bu spora olan bağımlılığımız nereden geliyor? Hep sorgulamakla geçti hayatım ve bu böyle de olmalıydı. Basketbol’a nasıl başladım ve neden buradayım? Bu sporun özel bir yanı var gerçekten de. Daha topu ilk elimize aldığımızda bizi içine çeken bir his var. Bu sporun gerçekten bir ruhu var. Bir de hayatımızı şekillendiren o kara kutuda gördüğümüz basketbol yıldızları… Hepimiz bir yıldıza tutulduk, onu izledik, onun gibi olmak istedik ve onunla büyüdük. Benim de yıldızım birçoğunuzun bildiği gibi Dwyane Wade’tir.
Bu yazımda herhangi bir istatistik veya bir başarı öyküsü olmayacak. En başta belirttiğim gibi bu adamın gözümdeki değeri her zaman basketboldan da öte bir yerde. Her zaman güçlüye değil de gücün kendisine aşık oldum. Hep azınlığın içindeki güce, onların seslerine kulak verdim kendimce. Bana bunu öğretti Büyük Kaptan.
Basketbol sadece sayıdan, şampiyonluktan ibaret değil asla da olamaz. Kaybettiğin zaman bile kazandığın bir oyundur her zaman. Alçak gönüllülük ne büyük erdemdir. Söz konusu Wade olunca da bu konuda akan sular durur. Birçok basketbolcu açıklamalarında; “Bu spor beni sokaklardan kurtardı.” der. Çünkü bu bir hayat felsefesidir, yaşam şeklidir, bizi kötülüklerden korur ve bizi disiplinli kılar. Hayatımı adadığım bu adam da beni kötülüklerden korudu. Onun sahada düşüşüyle düştüm, kalkmasıyla da kalktım. “Yapamazsın!” sözünü Dwyane Wade ile tarihe gömdüm. Onun yapamayacağı bir şey, başaramayacağı şey yoktu. Kazanma hazzını ve kaybetme öğretisini onunla tanıdım. O engel tanımaksızın potaya yüklendiğinde ben de kendi yaşımıma yüklendim. O artık bir oyuncu değil, bir hayat felsefesiydi benim için…
Dwyane Wade başarısı arttıkça kulaklarını daha sıkı tıkaması gerektiğini hep bildi. Ona gelen eleştirileri nazikçe değerlendirdi. Haksız yorumlar da oldu hatta onu birçok kişi en iyiler arasında görmeyi reddederken o, onların içindeki iyiliğe kollarını açtı ve her zaman onlara kendi çıkardıkları bu savaşta zeytin dalını uzattı. Bir takımın kaptanı oldu, orası onun evi oldu. Evine en büyük başarıyı getirdi ama ardından yuvasına daha büyük başarılar getirmek için ikinci plana geçebileceğini gösterdi. Bu egolarından arınmışlık, bu fedakarlık bana hayatta yanıma alacağım birçok dostu getirdi beraberinde. Aslında özümüzde aynı olduğumuzu ve birlikte yürümenin tarifsiz hissini verdi. Çünkü basketbol budur. Fedakarlık, saygı, sevgi, hayat doludur. Bu bir takım oyunudur.
Miami Heat’in Efsane Kaptanı
Miami Heat taraftarının gönlüne taht kurdu. Pat Riley’nin verdiği en büyük armağanlardandı. Bunun hakkını da her zaman verdi. Yarı yolda bırakmadı ve savaştı sonuna kadar. Gidebileceği son noktaya kadar gidebilmek ve oraya ulaştığında bu yolda yanındakilerle bunu paylaşmaktı tek derdi. Buydu işte onun gözlerindeki. Sahada geçtiği rakipleri, imkansız denileni yapabilmesi ve enerjisi sadece onun sahadaki haliydi. Saha dışında ise zamanla olgunlaşan bir meyveydi. Bağlılık, sadakat ve ve saygıydı onun krallığı. Zamanla egolarından arınmış mutlu bir çocuk oldu Wade. Ona gelen baskıya aldığı keyif ve zaferlerle cevap verdi. Hiçbir zaman kötü bir söz çıkmadı ondan çünkü o bunları çoktan aşmıştı. Giden bir dostun ardından buruk, sevgi dolu ve yaşayacağı yeni maceralar için heyecanla el salladı. Bu ender görülen bir şeydi benim için. Lakabı “Flash” ti. Bunu fazlasıyla da haketti. Onu izlemek, onunla büyümek sahip olduğum en özel şeylerdendir. Onun gibi düşünebilmek, bir beyefendi olabilmek istedim hep. Mütevazi olabilmek, yanımdaki insanlara destek olabilmek, onlara bir şeyler öğretebilmek ve beraber yürümek… İşte bana verdiğin en büyük şey bu oldu Kaptan.
Giyiminle, sahaiçi ve sahadışı tavırlarınla, karizmanla, seçimlerinle, yaşattıklarınla ve yaşatacaklarınla her zaman kalbimde olacaksın Gönlümün Efendisi. Umarım genç nesile seni biraz olsun anlatabilmiş ve bana verdiklerinin hakkını biraz da olsa ödeyebilmişimdir. Son olarak; O önce bir aile babası, bir eş ve sonra bir basketbolcu. Kısaca o bir ADAM. Kaptan çok çok büyük adam. Umarım ileride Miami Heat‘in koçu da olursun Büyük Kaptan… Herkese Saygılar…
Can Güngör
Can abi eline yüreğine sağlık wade felsefesi budur işte
Basketbol aşkın ve yazılarınla bizi de bu oyuna daha da bağlı hale getiriyorsun. Öyle güzel anlatmışsın ki Kaptan’ı duygularımıza tercüman oldun. Eline yüreğıne sağlık. Teşekkürler.
Harika bir yazı olmuş. Dwyane Wade benim de hayatım boyunca örnek alacağım idolüm. Yazılarını ilgiyle takip ediyorum, yeni yazılarını da bekliyorum. Kolay gelsin.
Wade’i bu kadar seven birisini görmek ve bu yazıyı okumak beni duygulandırdı. Bir oyuncunun bir insanın hayatına bu denli işlemesi çok güzel. Tebrik ederim çok başarılısınız.
benim de favori oyuncum tim duncan bu yazı da yer yer kendimi buldum. Bazı büyük yıldızlar basketboldan öte oluyorlar evet. onları izlemek ve onlar gibi olmak istiyoruz. emeğinize sağlık teşekkürler.
D-WADE bana basketbol adına herşeyi öğreten bir basketbolcunun yapması gereken davranışları kazandıran büyük bir idoldür. Eline sağlık abi çok iyi olmuş.