Dünya Kupası’nda yarı final vizesi almak isteyen Arjantin’le Sırbistan arasındaki mücadeleye daha hızlı başlayan taraf Campazzo’nun komutanlığındaki tangoculardı. Real Madrid’in oyun kurucusu hem spektaküler paslarıyla takım arkadaşlarını besledi, hem de üçlükleriyle Sırbistan savunmasını silkeledi. Jokic ilk çeyrekte Sırbistan’ı ayakta tutan isimdi. Artık All-Star seviyesinde bir oyuncu olan yıldız uzun, gerek iri fiziğine rağmen topu karşı sahaya taşıma becerisiyle gerekse pota altındaki etkinliğiyle Arjantin’e zor anlar yaşattı.
İkinci periyoda geldiğimizde Sırbistan Bogdanovic’in yaratıcılığı ve Jokic’in boyalı bölge dominasyonu sayesinde basketler buldu. Arjantin cephesinde de Garino ve Vildoza ikilisinin ikili oyunlar ve katlar üzerinden isabet kaydettikleri üçlükler dikkat çekiciydi. Deck’in bu bölümde hücum ribauntlarındaki katkısını ve hızlı hücumlara getirdiği enerjiyi de es geçmeyelim tabii.
Üçüncü çeyrekte Sırbistan ataklarında Bogdanovic’e Bjelica da eşlik etti. Bjelica ofansta yarattığı farkın yanı sıra defansta da caydırıcı işler yaptı ama Campazzo’nun penetrelerine, Vildoza’nın üç sayı çizgisinin gerisindeki istikrarına veteran Scola da refakat edince Arjantin oyuna tutunmayı bildi.
Kapanış perdesi açıldığında Fenerbahçe Beko’dan Memphis Grizzlies’a transfer olan Guduric üç sayılık basketiyle kendini hatırlattı. Öte yandan Arjantin, Campazzo’nun öncülüğünde öyle etkileyici bir momentum yakaladı ki bazen Garino’nun üçlüğüyle, yeri geldiğinde Laprovittola’nın potaya gidişiyle adeta havaya girdi. Ancak Sırbistan’ın dengesini esas bozan Scola’nın ikili oyunların ardından devrilerek peş peşe bulduğu sayılar oldu. Bogdanovic’ten ve kısmen Bjelica’dan başka tango fırtınasına karşı koyabilen biri de çıkmayınca Sırbistan parkeden boynu bükük ayrıldı.
Sırbistan koçu Djordevic’in, Scola’nın boyalı bölgede epey agresif ve üretken olduğu bir çekişmede Marjanovic’e ve Milutinov’a neden çok az süre verdiğini anlayamadım. Hatta karşılaşmaya ilk beş başlayan Raduljica da sadece 4 dakika (3:43) sahada kalabildi. Böylesine organize bir rakibe karşı yalnızca Jokic’e yaslanarak ve skorer kısaların ritm bulmasından medet umarak sonuç almak pek mümkün değildi. Nitekim Guduric ve Micic de kenardan gelip Sırbistan hanesine pek fazla artı değer katamadılar.
İki dev ekolün kapışmasında Campazzo’nun sunduğu fundamental resitalini izlemek elbette harika bir deneyimdi fakat Arjantin’i yarı finale taşıyan zaferin mimarı bence liderliğini ve tecrübesini hiç yılmadan konuşturan Scola’ydı. Yıllarca Avrupa’da ve NBA’de önemli sorumluluklar üstlenen veteran oyuncu, kırılma noktalarında Arjantin’in yıkılmasını engelleyen en dayanıklı kolon ve final sekansında art arda attığı basketlerle tangocuların moral kazanmasına vesile olan en çarpıcı fişek gibiydi. 39 yaşındaki bir sporcunun ülkesi için ortaya koyduğu bu tarihi emek benim için o günün en kıymetli olayıdır.
Mehmet Şükrü Özen
