2004 NBA Draft’ında Dwight Howard, Luol Deng, Andre Iguodala, Al Jefferson, Devin Harris, Jameer Nelson, Josh Smith gibi çok önemli noktalara ulaşan, büyük hayran kitlesinin yanı sıra bu işten çok önemli paralar kazanan yıldızlar çıktı. Bu sadece bardağın dolu tarafı. Bir de hayal kırıklıkları, acı, pişmanlık, utanç içeren; unutulan, fazlasıyla görmezden gelinen bardağın boş kısmı var. Bu yazımda Indiana Pacers tarafından büyük beklentilerle 1. tur 29. sırada seçilen 2.13’lük David Harrison‘un hikayesini ele alacağım.
NBA Yıldızı Olmayı Beklerken Mc Donald’s Çalışanı Olan David Harrison’un Hikayesi
David Harrison, Indiana Pacers tarafından seçildiğinde henüz 22 yaşındaydı. Belki de ligin en dominant oyuncularından birisi olmayı hedefliyordu. Colorado Üniversitesi’ndeki yıllarında da heyecan uyandıran bir oyuncuydu. Kolej kariyerini Colorado adına tüm zamanların en çok blok koyan oyuncu ünvanını alarak bitirmişti. Yıldızı parlayan, ismini her geçen gün biraz daha duyuran Harrison için yüz milyonlarca insanın hayalini kurduğu NBA kapısı çoktan açılmıştı.
Indiana’daki ilk yılını da bir çaylak için hiç de fena olmayan 6,1 sayı 3,1 ribaund 1,3 blok gibi istatistiklerle tamamlamıştı. Ortalama 17,7 dakika sahada kalan, hatta zaman zaman ilk 5 başlama başarısı gösteren potansiyelli bir yıldız adayıydı. Jermaine O’neal’in o sezon Stephen Jackson ve Ron Artest gibi yıldızlarla ezeli rakipleri Detroit’e karşı kavgaya karışıp ceza alması Indiana’nın sezonunu mahvetse de bireysel olarak Harrison’un önünü açmıştı ya da o dönemde öyle zannediliyordu.
Daha sonra neler mi oldu? David Harrison’un her sezon istatistikleri de aldığı dakikalar da biraz daha azaldı. Öfke kontrolü konusunda sıkıntıları olan Harrison alışkanlıklarından vazgeçemedi. Çalışıp yükselmek, daha iyi kontratlar almak yerine Harrison’un tüm motivasyonu ve hevesi azalmış gibiydi. Indiana forması altındaki 4. yani son yılında işler iyiden iyiye çığrından çıkmıştı. Hatta bir San Antonio Spurs karşılaşmasından sonra soyunma odasını basan Harrison, Matt Bonner ile yumruk yumruğa kavgaya tutuşmuştu ve kulübü tarafından cezalandırılmıştı.
Tüm olumsuzluklar bununla da bitmiyordu. Harrison aynı zamanda marijuana bağımlısıydı. Bu sebepten bir süreliğine lisansı bile iptal edilmişti. ”Huylu huyundan vazgeçer mi, Harrison bir gün adam olur mu?” gibi sorular onun için sorulmaya başladı. Esrarın etkisini damarlarında hisseden Harrison, olan bitenden ders almayı hiç becerememişti. Yetmezmiş gibi esrarın faydalı olduğunu, onun yasallaştırması gerektiğini de söyledi pişkin pişkin yaptığı açıklamalarda. Zaten onun o dönem maçlarını takip ederler kafasının her saniyede iyi olduğunu rahatlıkla gözleyebiliyordu.
Indiana Pacers, haklı olarak sözleşmesi bittikten sonra yola onunla devam etmedi. Minnesota Timberwolves tarafından deneme antremanlarına çıkarılan Harrison orada da istenilen performansın çok ötesindeydi. Timberwolves teknik ekibi ondan en ufak bir yarar sağlayamacaklarını düşünmüş olmalı ki sezon başlamadan kulüpten gönderdiler.
NBA kapısı 2009 sezonunun başında onun için kapanmış gibiydi. O da başı sıkışınca kendisini kurturmaya yönelik hamle yapan pek çok oyuncu gibi çareyi Çin Ligi’ne gitmekte buldu. Tahmin edeceğiniz üzere orada da kendisine dikkat etmedi. Düzensiz gece hayatı, alkol, uyuşturucu, ot, esrar derken içinden çıkamayacağı bir bataklığa saplandı. Artık asla Colorado’nun pota altı canavarı David Harrison değildi. Tekrar NBA‘de yer almayı denedi, D-League’de boy gösterdi olmadı, Dallas Mavericks’in yaz ligi takımına girdi yine olmadı. Pişmanlığın çok geç olduğu yeni bir dönemin içindeydi.
2013’te bırakın iki çocuğunun geçimini sağlayacak durumunun olmasını, kendine yetecek kadar bile parası yoktu. 4 yılda Indiana formasıyla 4 milyon dolardan fazla kazanan, üstüne üstlük bir de Çin Ligi’nde cebini doldurduğu düşünülen Harrison, ciddi finansal zorluklarla karşı karşıyaydı. Bunca hayal kırıklığı ve hüsran barındıran kariyeri 30 yaşında sonlanma noktasıydı ve para kazanması gerekiyordu. Hal böyle iken basketboldan ümidini kesen Harrison çareyi Mc Donalds’ta çalışmakta buldu. O güne kadar kazandıklarının yanında bahsi bile geçmeyecek küçük paralar kazanabilmek için, 2 çocuğunun karnını doyurabilmek için, hayata bir şekilde tutunabilmek için…
Artık o 32 yaşında, bir üniversite derecesi yok ve son derece vasıfsız. En üst noktalardan dibe çakılan Harrison’u bundan sonra zorlu bir hayat bekliyor…
”İnsanlar arabamı almak için geliyorlardı. Evim icradaydı. Herhangi bir gelirim yoktu. Herşeyim tek tek yok oluyordu. NBA’de forma giymiyor olsam da benim büyük bir ailem var ve onların geçimini sağlamalıydım. Paraya ihtiyacım vardı.
Hayatta içinde bulunduğum durumdan utanıyorum. Herkes çalışmak ve hayatını sürdürmek zorunda. İki çocuğum var. Onlar için nereden para kazandığım önemli değil. Yaşayabilmek için bir şeyler yemek zorundalar.”
– David Harrison
Hoca, adam kendini yemiş ya resmen. Yeteneğine ve sahip olduğu fırsata büyük haksızlık etmiş. Çok üzülüyor ve pişman olmalı.